Cum ex nexibus in situ nostro emis, commissiones affiliatas accipere possumus. Ecce quomodo res se habent.
Nova studia demonstraverunt Polum Septentrionalem a domo sua tradita in Arctica Canadensi versus Siberiam inclinare, dum duo cumuli ingentes subterranei, ad limitem inter nucleum et pallium abditi, inter se pugnant.
Hae maculae, regiones currentis magnetici negativi sub Canada et Siberia, in certamine victoris omnia capiunt versantur. Dum guttae formam et vim campi magnetici mutant, victor est; investigatores invenerunt, dum massa aquae sub Canada ab anno 1999 ad 2019 imminuta est, massam aquae sub Siberia ab anno 1999 ad 2019 paulum auctam esse. "Hae mutationes simul ad hoc perduxerunt ut Arctica versus Siberiam mota sit," investigatores in studio scribunt.
"Numquam antea tale quid vidimus," Phil Livermore, investigator princeps et professor adiunctus geophysicae apud Universitatem Leodis in Regno Unito, per epistulam electronicam ad Live Science dixit.
Cum primum Polum Septentrionalem (ubi acus compassi indicat) anno MDCCCXXXI invenerunt scientifici, is in territorio Canadensi septentrionali Nunavut erat. Investigatores mox intellexerunt polum magneticum septentrionalem moveri solere, sed plerumque non longe. Inter annos MCMXC et MMV, celeritas qua poli magnetici movebantur ab historica celeritate non plus quam XV chiliometrorum per annum ad LX chiliometra per annum exsiluit, investigatores in studio suo scribunt.
Mense Octobri anni 2017, polus septentrionalis magneticus lineam datae internationalem in hemisphaerio orientali transiit, intra 242 milia passuum (390 chiliometra) a polo septentrionali geographico transiens. Deinde polus magneticus septentrionalis versus meridiem moveri incipit. Tam multa mutata sunt ut anno 2019 geologi coacti sint anno ante novum exemplar magneticum mundi edere, tabulam geographicam quae omnia a navigatione aeroplanorum ad GPS telephonorum gestabilium comprehendit.
Cur Arctica Canadam reliquerit et Siberiam versus proficisci possit, tantummodo coniectare licet. Hoc erat donec Livermore et collegae eius intellexerunt guttas culpabiles esse.
Campus magneticus a ferro liquido in profundo nucleo externo Telluris rotante generatur. Itaque mutatio massae ferri oscillantis positionem septentrionis magneticae mutat.
Campus autem magneticus non ad nucleum solum limitatur. Secundum Livermore, lineae campi magnetici ex Terra "tumescunt". Evenit ut hae guttae ubi hae lineae apparent appareant. "Si lineas campi magnetici quasi pastas molles cogitas, maculae similes sunt globulis pastarum ex Terra prominentibus," inquit.
Investigatores invenerunt maculam sub Canada ab oriente ad occidentem extensam et in duas parvas maculas connexas divisam esse, verisimiliter ob mutationes in structura fluxus principalis inter annos 1970 et 1999. Una macula altera validior erat, sed in universum, elongatio "ad debilitationem maculae Canadensis in superficie Telluris contulit," investigatores in studio scripserunt.
Praeterea, macula Canadensis intensior propter scissionem propius Sibericae facta est. Hoc vicissim maculam Sibericam corroboravit, investigatores scribunt.
Attamen hi duo circuli in aequilibrio delicato versantur, ita ut "modo leves mutationes configurationis praesentis inclinationem hodiernam Poli Septentrionalis versus Siberiam invertere possint," scribunt investigatores in studio. Aliis verbis, impulsus ad unum punctum vel alterum septentrionem magneticam ad Canadam remittere potest.
Reconstructiones motus poli magnetici praeteriti apud Polum Septentrionalem ostendunt duas guttas, et interdum tres, positionem Poli Septentrionalis per tempus mutasse. Per quadringentos annos proximos, guttae effecerunt ut Polus Septentrionalis in Canada septentrionali haereret, dicunt investigatores.
"Sed per septem milia annorum praeteritorum, [Polus Septentrionalis] circum polum geographicum erratice mota esse videtur, locum praeferentem non ostendens," investigatores in studio scripserunt. Secundum exemplar, anno 1300 a.C.n. polus etiam versus Siberiam mota est.
Difficile est dicere quid deinde futurum sit. "Nostra praedictio est polos versus Siberiam moveri pergere, sed futura praedicere difficile est et certi esse non possumus," Livermore dixit.
Praedictio fundabitur in "observatione accurata campi geomagnetici in superficie Telluris et in spatio per proximos annos," scripserunt investigatores in studio divulgato die quinto Maii in periodico "Nature Geoscience".
Per tempus limitatum, te subscribere potes ad quamlibet ephemeridem scientificam nostram maxime venditam pretio minimo $2.38 per mensem vel 45% de pretio consueto per tres menses primos.
Laura est editor periodici "Live Science" de archaeologia et mysteriis vitae parvis. Etiam de scientiis generalibus, inter quas palaeontologia, scribet. Opera eius in "The New York Times", "Scholastic", "Popular Science", et "Spectrum", situ interretiali investigationis autismi, prolata sunt. Multa praemia ab Associatione Diurnariorum Professionalium et ab Associatione Editorum Diariorum Washingtoniensium accepit propter scripta sua in diario hebdomadario prope Seattlum. Laura gradum Baccalaurei Artium in Litteris Anglicis et Psychologia ab Universitate Washingtoniensi Sancti Ludovici et gradum Magistri Artium in Scriptura Scientifica ab Universitate Neo-Eboracensi habet.
Live Science pars est societatis Future US Inc, coetus mediorum internationalis et editoris digitalis praestantis. Visita paginam nostram interretialem societatis.