Cum tam pauci homines sint, quis putaret Arcticam regionem sine plastica futuram esse, sed novum studium demonstrat id non longe a vero abesse. Investigatores Oceanum Arcticum investigantes ubique inveniunt fragmenta plastica. Secundum Tatianam Schlossberg diarii The New York Times, aquae Arcticae videntur quasi locus ubi plastica, quae cum currentibus oceanicis fluitant, deponuntur.
Plastica anno MMXIII a grege investigatorum internationali inventa est, per quinquennium iter circum orbem terrarum in nave investigationis Tara. Interea, exempla aquae marinae ceperunt ad pollutionem plasticam observandam. Quamquam concentrationes plasticarum plerumque humiles erant, in una regione specifica Groenlandiae et in septentrione Maris Barents, ubi concentrationes insolito modo altae erant, sitae sunt. Inventa sua in ephemeride "Science Advances" divulgaverunt.
Plastica, secundum gyrum thermohalinum, cursum oceanicum "cinguli convectorii" qui aquam ab inferiore Oceano Atlantico versus polos portat, versus polos moveri videtur. "Groenlandia et Mare Barents sunt fines caeci in hoc ductu polari," auctor principalis studii, Andrés Cozar Cabañas, investigator apud Universitatem Gaditanam in Hispania, in nuntio dixit.
Investigatores aestimant summam copiam plasticae in regione esse centena tonnarum, constantem ex centena milia fragmentorum parvorum per chiliometrum quadratum. Scala etiam maior esse potest, investigatores dixerunt, cum plastica in fundo marino in hac regione accumulata sit.
Ericus van Sebille, co-auctor studii, Racheli van Sebille in ephemeride "The Verge" dixit: "Dum maxima pars Arctica tuta est, est Bullseye, est hic locus calidus cum aquis gravissime pollutis."
Quamquam verisimile est plasticam directe in Mare Barents (corpus aquae glaciale inter Scandinaviam et Russiam) emitti, status plasticae inventae suggerit eam iam aliquamdiu in oceano fuisse.
"Fragmenta plasticae quae initio magnitudine unciarum vel pedum esse possunt, fragilia fiunt cum soli exponuntur, deinde in particulas minores minoresque dissolvuntur, tandem hanc frustulum plasticum millimetri magnitudinis formantes, quod microplasticum appellamus." – Carolus Duarte, dixit co-auctor studii Chris Mooney e The Washington Post. "Hic processus a pluribus annis ad decennia durat. Ergo genus materiae quam videmus suggerit eam in oceanum aliquot decenniis abhinc ingressam esse."
Secundum Schlossberg, octo miliones tonnarum plasticae in oceanos quotannis ingrediuntur, et hodie circiter centum decem miliones tonnarum plasticae in aquis mundi accumulantur. Dum sordes plasticae in aquis Arcticis minus quam una pars totius totius sunt, Duarte Muni dixit accumulationem sordium plasticarum in Arctico modo coepisse. Decennia plasticae ex orientali Civitate Foederatis Americae et Europa adhuc in itinere sunt et tandem in Arctico pervenient.
Investigatores in oceanis mundi complures gyros subtropicos, ubi microplasticae accumulari solent, invenerunt. Quod nunc sollicitat est Arcticam regionem huic indici adiungere. "Haec regio est finis caecus, fluctus oceanici detrita in superficie relinquunt," Maria-Luise Pedrotti, co-auctrix studii, in nuntio ad publicum dixit. "Formationem alterius acervi deponendi in Terra fortasse videmus, sine plena cognitione periculorum florae et faunae localis."
Quamquam quaedam ideae incredibiles ad purgandas sordes oceanicas a plastica nunc explorantur, imprimis inceptum "Ocean Cleanup", investigatores in nuntio ad publicum edito concluserunt optimam solutionem esse diligentius laborare ad impediendam apparitionem plasticae primum in oceano.
Iason Daley scriptor est, Madisoniae in Visconsinia habitans, qui in historia naturali, scientia, itineribus, et ambitu peritus est. Opera eius in periodicis "Discover", "Popular Science", "Outside", "Men's Journal", aliisque periodicis divulgata sunt.
© MMXXIII Smithsonian Magazine Declaratio de Secreto Consilium de Crustulis Conditiones Usus Notitia de Publicitate Secretum Tuum Optiones Crustulorum