Tegumentum glaciei compactae in Oceano Arctico ad secundum infimum gradum ex quo observationes satellitum anno 1979 coeptae sunt delapsum est, nuntiaverunt scientifici administrationis Americanae die Lunae.
Usque ad hunc mensem, semel tantum in quadraginta duobus annis praeteritis cranium congelatum Telluris minus quam quattuor miliones chiliometrorum quadratorum (1.5 miliones milium passuum quadratorum) texit.
Arctica primam aestatem sine glacie iam anno 2035 experiri potest, investigatores mense proximo in ephemeride "Nature Climate Change" rettulerunt.
Sed omnis illa nix et glacies liquefacta non directe aequora augent, sicut glacies liquefacta ne poculum quidem aquae effundunt, quod hanc quaestionem incommodam suscitat: Cui curae est?
Sane, haec mala nuntia sunt ursis polaribus, qui, secundum studium recens, iam ad extinctionem in via sunt.
Ita, hoc certe significat transformationem profundam oecosystematum marinorum regionis, a phytoplankton ad balaenas.
Ut apparet, complures sunt causae cur de effectibus secundariis contrahentis glaciei marinae Arcticae solliciti simus.
Forsitan notio fundamentalissima, ut dicunt scientifici, est contractionem laminarum glacialium non solum esse indicium calefactionis globalis, sed etiam vim impulsivam post eum.
"Amotio glaciei marinae oceanum obscurum detegit, quod validum mechanismum retroactionis creat," geophysicus Marcus Tedesco ex Instituto Telluris Universitatis Columbiae AFP dixit.
Sed cum superficies speculi aqua caerulea obscura substituta est, fere eadem pars energiae thermalis Telluris absorpta est.
Non de area impressa hic loquimur: differentia inter minimum medium laminae glacialis ab anno 1979 ad annum 1990 et infimum punctum hodie notatum plus quam tria milia chiliometrorum quadratorum est – duplo maior quam Francia, Germania et Hispania coniunctae.
Oceani iam nonaginta centesimas caloris superflui a gasibus thermocepicis anthropogenicis producti absorbent, sed hoc pretium habet, inter quos mutationes chemicae, aestus marini ingentes, et scopuli corallii morientes.
Complexum systema climatis Telluris flumina oceanica inter se conexa comprehendit, quae ventis, aestibus, et circulatione thermohalina, quae ipsa mutationibus temperaturae ("calor") et salis concentrationis ("salmura") impulsa est.
Etiam parvae mutationes in taenia transportatoria oceanica (quae inter polos iter facit et omnes tres oceanos transit) effectus vastantes in clima habere possunt.
Exempli gratia, abhinc annis fere tredecim milia, cum Terra ab aetate glaciali ad periodum interglacialem, quae speciei nostrae florere permisit, transiret, temperaturae globales subito paucis gradibus Celsius deciderunt.
Indicia geologica suggerunt retardationem circulationis thermohalinae, ob ingens et rapidum influxum aquae dulcis frigidae ex Arctico causatam, partim culpae esse.
"Aqua dulcis e glacie marina et subterranea liquefacta in Groenlandia Flumen Sinus Mexicani perturbat et debilitat," partem taeniae transportatricis quae in Oceano Atlantico fluit, dixit investigator Xavier Fettweiss Universitatis Leodiensis in Belgio.
"Ideo Europa Occidentalis clima mitius habet quam America Septentrionalis in eadem latitudine."
Ingens glaciei lamina in terra Groenlandiae plus quam quingenta miliarda tonnarum aquae purae anno proximo amisit, quae omnis in mare emanavit.
Quantitas maxima partim ob temperaturas crescentes est, quae in Arctica duplo celerius quam in reliqua planeta crescunt.
"Plura studia demonstraverunt augmentum temperaturarum maximarum Arcticarum aestivarum partim ob minimam extensionem glaciei marinae fieri," Fettwiss AFP dixit.
Secundum studium in periodico "Nature" mense Iulio divulgatum, cursus hodiernus mutationis climatis et initium aestatis sine glacie, ut a Conventu Intergubernativo de Mutatione Climatis Consociationis Nationum definitus est, minus quam decies centena milia chiliometrorum quadratorum est. Ante finem saeculi, ursi revera fame peribunt.
"Calefactio globalis ab hominibus inducta significat ursis polaribus glaciem marinam minus minusque aestate habere," auctor principalis studii Stephanus Armstrup et princeps scientificus apud Polar Bears International, AFP dixit.