Superbos neglege. Spectacula realitatis solacium optimum sunt.

Jordan Hamel scriptor, poeta et histrio est. Coeditor est libri "No Other Place to Stand", anthologiae poesis Neozelandensis de mutatione climatis a prelo Universitatis Aucklandensis editae. Prima eius collectio poematum, "Everything but you is everything", publicata est.
Sententia: Scisne Sean "Dark Destroyer" Wallace esse insidiatorem quem maxime affrontare velles si data esset occasio? Aut cum Alvin Qua, certator in programmate "MasterChef", suum ferculum "Drunken Chicken" iudicibus praesentavit, res res in interreti facta est et penuriam vini Shaoxing per Australiam effecit?
Cum annos viginti natus essem, notionem tam in minutiis spectaculi realitatis gratuiti haerere neglexissem. Praesertim ut amorem spectandi, disputandi, et generaliter intolerabilium dramatum academicorum prestigiosorum colerem, potius quam veras personas evolvendi ("Vidistisne hoc novum spectaculum Breaking Bad? Veremini, fortasse numquam de eo audivistis").
Plura lege: *Reges Britannici mox in spectaculis televisificis cum stellis hospitibus apparebunt *TVNZ contra Warner Bros Discovery NZ: Compara ordinem eorum anni 2023 *Celebritates locales suas praeferentias televisificas revelant
Familia mea autem numquam risum meum de infinito taenio televisifico realitatis communicavit. Parentes mei generationem ante Netflix, Disney+ vel etiam MySky pertinuerunt. Eorum tempore, ad agnum assandum sedebatis, Iuditha Bailey, in programmate "Mater Nationis", tibi narrante quae in Unione Sovietica acciderunt, et ad ea quae dominus arcanus TVNZ te pascere volebat, sedebatis. Quod ad sorores meas attinet, fortasse obsoleta mens patriarchalis post creationem totius industriae est, vel fortasse tantum casus est, sed genus realitatis medii anni 2000 cum eorum studiis (decoratio interior, stulti solitarii lascivi, possessio corporis) perfecte congruere videtur. Homines conscii magis conscii fiunt.
Sed nihil horum conceptuum mihi nisi alienationem attulit. Cogitatio sedens in apartamento rimoso Dunedinensi et spectandi iuvenem par in "The Block" inter ansas ostiorum cupreas vel aeneas eligentem videtur nimia. Si "MasterChef" vel "Hell's Kitchen" quater in hebdomada spectas et carnem assatam secretam Sarae vel bubulam bubulam in clibano microondarum coctam a Jono devoras, gradus auto-masochismi ad novum gradum pervenit. Itaque totum genus pelliculae vito, quis curat?
Sed per annos proximos, omnia mutata sunt. Incipio spectacula realitatis amare. Initio id tribui transitioni meae a iuvene viginti annorum sarcastice venenato ad iuvenem triginta annorum morbide seriosum cum novo amore coquendi rationes regionales Gallicas. Tamen, meditatione facta, intellexi aliquid plus esse.
Res positiva de proximis annis infernalibus fuit usus late diffusus laboris remoti. Hoc non solum minus vestes poliendas significat, sed plus temporis cum familia in Timaru. Aliquid speciale est in te apte inserendo in consuetudinem familiae tuae et in rebus parvis quas fortasse oblitus es aut non vidisti in itinere tumultuoso per finem hebdomadis appretiando. Hae res parvae quas appretiare didici? coniecisti. Programmata nocturna in televisione familiari. Mihi, haec eadem est consuetudo ac thea post cibum bibere. Fons stabilis et fidus felicitatis secundae manus.
Quod initio passiva mea acceptatio erat, cito in plenam pecuniae collocationem conversum est. Numquamne virum adultum vidisti super ova cancri perfecte cocta lacrimantem? Hoc anno tres homines simul vidi: patrem meum, me et Danielem, candidatum "MasterChef Fans vs Favorites"/vigilem ignis viginti septem annorum e Darwin. Scilicet scio haec spectacula destinata esse ad corda mea tangenda et ad impulsum empathiae incitandum, sed aliquando, opinor, destiti, me opprimere permisi et omnem meam vim criticandi uti decrevi. Obliviscere. Omnia. Solacium in constantia virtuosa inveni. Nunc alium pontem domum habeo, quamvis artificialem. Taedio affici aut tristis esse possum trans Fretum Cook, radiophonum gratuitum veterem per horam uti, deinde cum parentibus meis de ultima persecutione colloqui. Nemo scit lacum Baikal in Serbia esse altissimum lacum in mundo, aut sorori meae narrare quomodo non expectaverim Chris Parker tam discerptum iri, aut tam lepide in litore cum pala currere.
Quamquam paulatim remissior fit, non sum omnino stultus. Adhuc me ad ornandam vel reornandam domum meam adducere non possum, et adhuc gustum televisificum pro homine vero permuto. Sed cum senesco et me magis ac magis tempus procul a domo degere invenio, solacium capio in eo quod familia mea adhuc in lecto seclusa erit postquam diem totum spectando modum quo "MasterChef" ultimum tempus suum ingreditur vel in aliam seriem transigit. "Saltatio cum Stellis" mox incipiet et spero me ubicumque sim, ibi fore.


Tempus publicationis: XXVIII Novembris MMXXII