Professor Tiffany Shaw, Professor, Departmentum Geoscientiarum, Universitas Chicaginiensis
Hemisphaerium australe locus turbulentissimus est. Venti variis latitudinibus descripti sunt ut "quadraginta graduum rugientes", "quinquaginta graduum furentes", et "sexaginta graduum stridentes". Undae ad ingentes 78 pedes (24 metra) perveniunt.
Ut omnes scimus, nihil in hemisphaerio septentrionali tempestatibus, vento et undis vehementibus in hemisphaerio australi aequare potest. Cur?
In novo studio in Actis Academiae Nationalis Scientiarum divulgato, ego et collegae mei detegimus cur procellae in hemisphaerio australi quam in septentrionali frequentiores sint.
Pluribus probationibus ex observationibus, theoria, et exemplaribus climatis coniunctis, nostrae conclusiones ad munus fundamentale "zonarum transportatoriarum" oceanicarum globalium et montium magnorum in hemisphaerio septentrionali indicant.
Demonstramus etiam procellas in hemisphaerio australi, tempore procedente, vehementiores factas esse, dum eas in hemisphaerio septentrionali non factae sunt. Hoc congruit cum exemplo climatis de calefactione globali.
Hae mutationes valent quia scimus tempestates validiores ad graviora impetus, ut ventos, temperaturas et pluvias vehementes, ducere posse.
Diu, pleraeque observationes tempestatum in Terra e terra factae sunt. Hoc scientificis imaginem claram tempestatis in hemisphaerio septentrionali praebuit. Attamen, in hemisphaerio australi, quod circiter viginti centesimas terrae tegit, imaginem claram tempestatum non adepti sumus donec observationes satellitum exeunte decennio 197 praesto factae sunt.
Ex decenniis observationis ab initio aetatis satellitum, scimus procellas in hemisphaerio australi circiter viginti quattuor centesimis validiores esse quam eas in hemisphaerio septentrionali.
Hoc in tabula infra monstratur, quae mediam annuam intensitatem tempestatum observatam pro Hemisphaerio Australi (summo), Hemisphaerio Septentrionali (medio) et differentiam inter ea (imo) ab anno 1980 ad annum 2018 ostendit. (Nota Polum Australem in summo comparationis inter primam et ultimam tabulas esse.)
Tabula ostendit perpetuo magnam vim tempestatum in Oceano Australi in Hemisphaerio Meridionali et earum concentrationem in Oceanis Pacifico et Atlantico (umbra aurantiaca) in Hemisphaerio Septentrionali. Tabula differentiarum ostendit tempestates validiores esse in Hemisphaerio Meridionali quam in Hemisphaerio Septentrionali (umbra aurantiaca) plerisque latitudinibus.
Quamquam multae variae theoriae exstant, nulla tamen explicationem certam de differentia tempestatum inter duo hemisphaeria offert.
Causas invenire difficile negotium videtur. Quomodo systema tam complexum milia chiliometrorum longum quam atmosphaera intellegere possumus? Terram in ampulla ponere et eam studere non possumus. Attamen, hoc ipsum faciunt scientifici qui physicam climatis investigant. Leges physicae adhibemus et eas utimur ad atmosphaeram et clima Telluris intellegendum.
Exemplum huius consilii celeberrimum est opus praecursorium Dr. Shuro Manabe, qui Praemium Nobelianum Physicae anno 2021 accepit "ob praedictionem fidelem calefactionis globalis." Eius praedictiones in exemplaribus physicis climatis Telluris fundantur, a simplicissimis exemplaribus temperaturae unidimensionalibus ad plena exemplaria tridimensionalia. Responsionem climatis ad crescentes gradus dioxidi carbonii in atmosphaera per exemplaria variae complexitatis physicae investigat et signa emergentia ex phaenomenis physicis subiacentibus observat.
Ut plura de procellis in Hemisphaerio Australi intellegamus, plures probationum series collegimus, inter quas data ex exemplaribus climatis physicis fundatis. Primo gradu, observationes secundum modum quo energia per Terram distribuitur investigamus.
Cum Terra sphaera sit, superficies eius radiationem solarem inaequaliter a Sole accipit. Pleraque energia ad aequatorem recipitur et absorbetur, ubi radii solis superficiem directius attingunt. Contra, poli quos lux angulis arduis attingit minus energiae accipiunt.
Decennia investigationum demonstraverunt vim tempestatis ex hac differentia energiae provenire. Essentialiter, energiam "staticam" in hac differentia conditam in energiam "cineticam" motus convertunt. Haec transitio per processum qui "instabilitas baroclinica" appellatur fit.
Haec opinio suggerit lucem solarem incidentem non posse explicare maiorem numerum tempestatum in hemisphaerio australi, cum ambo hemisphaeria eandem copiam lucis solaris accipiant. Potius, nostra analysis observationalis suggerit differentiam in intensione tempestatum inter meridiem et septentrionem duobus factoribus diversis oriri posse.
Primum, transportatio energiae oceanicae, saepe "cingulum transportatorium" appellata. Aqua prope Polum Septentrionalem mergitur, per fundum oceani fluit, circa Antarcticam ascendit, et secundum aequatorem septentrionem versus refluit, energiam secum ferens. Resultatus finalis est translatio energiae ab Antarctica ad Polum Septentrionalem. Hoc maiorem discrepantiam energiae inter aequatorem et polos in Hemisphaerio Australi quam in Hemisphaerio Septentrionali creat, quod tempestates graviores in Hemisphaerio Australi efficit.
Alter factor est montes magni in hemisphaerio septentrionali, qui, ut opus prius Manabe indicavit, tempestates mitigant. Fluctus aeris super magnas montes altas et imas temperaturas fixas creant quae quantitatem energiae tempestatibus praesto minuunt.
Attamen sola analysis observatorum datorum has causas confirmare non potest, quia nimis multi factores simul operantur et inter se agunt. Nec causas singulas excludere possumus ut earum momentum probemus.
Ad hoc faciendum, exemplaria climatica uti debemus ad studendum quomodo tempestates mutantur cum factores varii removentur.
Cum montes Telluris in simulatione explanavimus, differentia in intensione tempestatum inter hemisphaeria dimidiata est. Cum taeniam transportatoriam oceani removimus, altera dimidia pars differentiae tempestatum evanuit. Ita, primum, explicationem concretam tempestatum in hemisphaerio australi detegimus.
Cum tempestates cum gravibus impactibus socialibus, ut ventis vehementibus, temperaturis et praecipitationibus, coniungantur, quaestio magni momenti cui respondere debemus est utrum tempestates futurae fortiores an debiliores erunt.
Accipe summaria curata omnium articulorum et commentariorum praecipuorum a Carbon Brief per inscriptionem electronicam. Plura de nuntiis nostris hic reperi.
Accipe summaria curata omnium articulorum et commentariorum praecipuorum a Carbon Brief per inscriptionem electronicam. Plura de nuntiis nostris hic reperi.
Instrumentum magni momenti ad societates praeparandas ad effectus mutationis climatis superandos est provisio praedictionum in exemplaribus climatis fundatarum. Nova studia indicant procellas hemisphaerii australis medias intensiores futuras esse versus finem saeculi.
Contra, mutationes in media annua intensitate tempestatum in Hemisphaerio Septentrionali moderatae praedicuntur. Hoc partim ob effectus temporales certantes inter calefactionem in tropicis, quae tempestates fortiores reddit, et calefactionem rapidam in Arctico, quae eas debiliores reddit, accidit.
Attamen, clima hic et nunc mutatur. Cum mutationes per decennia proxima inspicimus, invenimus procellas medias per annum in hemisphaerio australi intensiores factas esse, dum mutationes in hemisphaerio septentrionali neglegendae fuerunt, quod congruit cum praedictionibus exemplarium climatis per idem tempus.
Quamquam exempla signum subaestimant, mutationes ob easdem causas physicas fieri indicant. Hoc est, mutationes in oceano tempestates augent quia aqua calidior versus aequatorem movetur et aqua frigidior ad superficiem circa Antarcticam adducitur ut eam substituat, unde maior discrepantia inter aequatorem et polos oritur.
In Hemisphaerio Septentrionali, mutationes oceanorum amissione glaciei marinae et nivis compensantur, quod efficit ut Arctica plus lucis solaris absorbeat et discrimen inter aequatorem et polos debilitat.
Magnum est periculum rectae responsionis inveniendae. Pro futuro opere erit magni momenti determinare cur exempla signum observatum subaestiment, sed aeque magni momenti erit rectam responsionem ob rectas causas physicas invenire.
Xiao, T. et al. (2022) *Procellae in Hemisphaerio Australi ob formas terrae et circulationem oceani*, Acta Academiae Nationalis Scientiarum Civitatum Foederatarum Americae, doi: 10.1073/pnas.2123512119.
Accipe summaria curata omnium articulorum et commentariorum praecipuorum a Carbon Brief per inscriptionem electronicam. Plura de nuntiis nostris hic reperi.
Accipe summaria curata omnium articulorum et commentariorum praecipuorum a Carbon Brief per inscriptionem electronicam. Plura de nuntiis nostris hic reperi.
Publicatum sub licentia CC. Materiam non adaptatam in toto ad usum non commercialem reproducere licet, cum nexu ad Carbon Brief et nexu ad articulum. Ad usum commercialem, nobiscum contactum fac.